Een korte geschiedenis van cocaïne in de Verenigde Staten

Cocaïne is een stimulerend middel dat kan worden gerookt, gesnoven of geïnjecteerd. Het is verslavend. Het is een zeer krachtige psychoactieve stof met mogelijk dodelijke gevolgen bij verkeerd gebruik. Maar de dingen waren niet altijd zo. In feite werd cocaïne oorspronkelijk gepromoot als een gezond alternatief voor mensen die probeerden te stoppen met roken en werd het gebruikt als vervangingsmiddel sigaretten.

Hoe is de houding ten opzichte van cocaïne zo radicaal veranderd? Laten we eens kijken hoe cocabladeren van Zuid-Amerika naar de Verenigde Staten zijn gemigreerd en hoe ze een van de meest gebruikte verdovende middelen in de geschiedenis zijn geworden. De cocaplant, die inheems is in het Andesgebied van Zuid-Amerika, is de bron van cocaïne hydrochloride. Het woord "coca" is afgeleid van een van de inheemse talen in deze regio, Quechua, en vertaalt zich ruwweg in "riet" of "buis". Benzoylmethylecgonine is de belangrijkste stof die cocabladeren actief maakt (ook wel cocaïne genoemd).

Korte geschiedenis

De jaren 1800:

Medisch gebruik van cocaïne Cocaïne werd voor het eerst geïsoleerd uit cocabladeren in 1859 door de Duitse chemicus Albert Niemann. De erkenning dat cocaïne het actieve ingrediënt in cocabladeren was, leidde tot een groeiende belangstelling voor de drug als mogelijk medisch middel. In feite was een van de eerste toepassingen van cocaïne een remedie tegen morfineverslaving. Tegen het einde van de 19e eeuw adviseerden artsen cocaïne voor een breed scala aan aandoeningen, waaronder astma, hoofdpijn, impotentie, obstipatie, morfineverslaving en psychische aandoeningen. Coca-cola, een drank die oorspronkelijk in 1885 werd gemaakt als een niet-alcoholisch alternatief voor frisdrank en andere dranken die cocaïne bevatten, en andere producten werden ook op grote schaal geadverteerd als 'cocaïnevrij'.

De jaren 1900-1930:

Stijging in populariteit en misbruik van cocablad Het kauwen van cocabladeren en het gebruik van cocaïne in de geneeskunde nam in het begin van de 20e eeuw toe, met name in de Andeslanden Argentinië, Bolivia en Chili. Tegelijkertijd begonnen onderzoekers het gebruik van cocaïne als algemeen verdovingsmiddel te onderzoeken. In 1901 publiceerde Sigmund Freud een paper waarin hij het gebruik van cocaïne aanbeveelde als stimulerend middel om psychische aandoeningen te behandelen en als remedie voor morfineverslaving. Terwijl de medische en wetenschappelijke gemeenschappen de verdiensten van het medicijn bespraken, werd het steeds populairder bij het grote publiek. De toename van het cocaïnegebruik werd in verband gebracht met de opkomst van westerse culturele idealen en de opkomst van 'modernismo' - een culturele beweging die een nieuwe nationale identiteit probeerde te creëren. Het kauwen op cocabladeren werd vooral populair in artistieke en literaire kringen in Argentinië en Chili.

De jaren 40-70:

Groei van de internationale drugshandel In de jaren '40 en '50 breidde de teelt en productie van cocablad voor de medische en commerciële markten zich uit in de Andesregio. De meeste planten werden gekweekt in de uitlopers van het Andesgebergte in Bolivia, Peru en Ecuador, die de belangrijkste exportgebieden voor cocabladeren vormden. De teelt van cocablad voor export werd gecontroleerd door enkele grote syndicaten, voornamelijk gevestigd in de Colombiaanse stad Bogotá. Deze syndicaten exporteerden cocabladeren naar Europa, Azië en de Verenigde Staten, waar ze tot cocaïne werden verwerkt en onder gebruikers werden gedistribueerd. Naast het medicinale gebruik werd het medicijn ook geconsumeerd vanwege het stimulerende en euforische effect en werd het vaak gebruikt als eetlustremmer.

1980-2000:

Cocaïne komt naar Amerika In de jaren '80 en '90 nam de toestroom van cocaïne naar de Verenigde Staten dramatisch toe. De hoeveelheid cocablad die door de Verenigde Staten werd geïmporteerd, steeg van 3.400 ton in 1981 tot 10.700 ton in 1998. De Verenigde Staten waren de grootste consument van cocabladeren ter wereld en gebruikten ze voornamelijk bij de productie van Coca-Cola. De groeiende vraag naar cocaïne in de Verenigde Staten heeft geleid tot een sterke toename van de productie in Zuid-Amerika, met name in Colombia. Aan de stijgende vraag naar cocaïne in de Verenigde Staten werd voldaan door toegenomen zendingen vanuit Colombia. Colombia was ook verantwoordelijk voor een groot deel van de groei van de wereldwijde cocaïnemarkt.

Begin jaren negentig werd Colombia de grootste producent van cocabladeren en de grootste exporteur van verwerkte cocaïne ter wereld. De toegenomen teelt van cocabladeren en de verwerking van cocabladeren tot cocaïne werd in verband gebracht met de opkomst van gewapende rebellengroepen in Colombia en de groei van de illegale handel in het vervoeren en distribueren van de drug.

Samenvattend De geschiedenis van cocaïne biedt een fascinerend inzicht in de culturele factoren die een rol hebben gespeeld bij het vormgeven van de wereldwijde vraag naar deze drug. Van het medicinaal gebruik als remedie tegen morfineverslaving, tot de promotie ervan als een gezond alternatief voor het roken van tabak, tot de opkomst ervan als een populaire recreatieve drug, tot zijn huidige status als gevaarlijke illegale substantie, het is duidelijk dat de perceptie van cocaïne is veranderd. in de loop van de tijd drastisch veranderd.

De transformatie van cocaïne van een medicinale substantie die wordt gebruikt om een verscheidenheid aan aandoeningen te behandelen tot een drug die elk jaar verantwoordelijk is voor duizenden doden, weerspiegelt de veranderende houding ten opzichte van drugsgebruik. In veel opzichten is het verhaal van cocaïne het verhaal van drugsgebruik in de Verenigde Staten gedurende de afgelopen twee eeuwen. Deze geschiedenis herinnert ons aan de gevaren van drugsgebruik en het belang van voorlichting aan jongeren over de gevaren van drugsmisbruik.

Waarschuwing Cocaïne is een uiterst verslavende drug die bij misbruik gevaarlijke en zelfs dodelijke gevolgen kan hebben. Hoewel het in het verleden misschien in de geneeskunde werd gebruikt, kan het tegenwoordig het beste worden vermeden. Als u vermoedt dat iemand om wie u geeft cocaïne gebruikt, is het belangrijk om zo snel mogelijk professionele hulp in te schakelen.

Wat is cocaïne?

Cocaïne is een verslavend stimulerend middel dat kan worden gesnoven, gerookt of geïnjecteerd. Het is een zeer krachtige psychoactieve drug die bij misbruik gevaarlijke en zelfs dodelijke gevolgen kan hebben.

Hoe wordt cocaïne gebruikt?

Cocaïne wordt meestal opgelost in water en vervolgens in de bloedbaan geïnjecteerd of door de neus gesnoven. In zeldzamere gevallen wordt het ook gerookt of in de aderen geïnjecteerd.

Wat zijn de risico's van cocaïnemisbruik?

Cocaïne kan leiden tot een aantal gevaarlijke gevolgen voor de gezondheid. Het kan beroertes, hartaanvallen en andere ernstige gezondheidscomplicaties veroorzaken. Het kan ook leiden tot psychische problemen, zoals angst, paranoia en hallucinaties.

Moet u hulp zoeken voor cocaïnemisbruik?

Als u zich zorgen maakt over uw drugsgebruik, moet u niet wachten om hulp te zoeken. Misbruik van welke drug dan ook kan gevaarlijke gevolgen hebben en moet altijd serieus worden genomen. Als je vermoedt dat je een probleem hebt met cocaïne, moet je zo snel mogelijk hulp zoeken.

Hoe u hulp kunt krijgen bij cocaïnemisbruik Als u bang bent dat u een probleem met cocaïne heeft, moet u zo snel mogelijk hulp zoeken. U kunt onze hulplijn in vertrouwen bellen om met een professional te spreken die u kan helpen bij het bepalen van de volgende beste stappen voor u.